Aleksy Bień. Mało kto pamięta przedwojennego prezydenta Sosnowca [ZDJĘCIA]

Budowa linii tramwajowych, łaźni miejskiej, wiaduktu pod torami kolejowymi na drodze w kierunku Starego Sosnowca i początek regulacji Czarnej Przemszy i Brynicy - to tylko niektóre z inwestycji zrealizowanych w Sosnowcu podczas prezydentury Aleksego Bienia. To postać dzisiaj praktycznie nieznana. Bień, członek Polskiej Partii Socjalistycznej, to jeden z najwybitniejszych zagłębiowskich polityków w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Dzisiaj w mieście nie ma nawet ulicy jego imienia.

Aleksy Bień urodził się w 10 lipca 1894 roku w Nowej Wsi koło Olkusza. W wieku pięciu lat po śmierci ojca, małorolnego chłopa, przeniósł się z rodziną do Sosnowca. Mając lat jedenaście zaczął pracować jako goniec w fabryce Fitznera i Gampera (późniejsza Fabryka Kotłów Przemysłowych im. Rewolucji 1905 Roku, a dziś Foster Wheller Energy Fakop). Już wtedy angażował się w ruch socjalistyczny uczestnicząc w strajkach i demonstracjach. W 1911 roku oficjalnie został członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej.

W czasie I wojny światowej Aleksy Bień pracuje jako komendant VI Obwodu Polskiej Organizacji Wojskowej w Zagłębiu Dąbrowskim, a potem jako instruktor Pogotowia Bojowego PPS. Działalnością przyszłego prezydenta Sosnowca zaczęły się jednak interesować okupacyjne władze niemieckie. Bień wyjeżdża do Warszawy, a potem do Włocławka, mimo to zostaje jednak aresztowany. Skazany na pięć lat z więzienia wychodzi 11 listopada 1918 roku.

Po kilku dniach na polecenie centralnych władz PPS powraca do Zagłębia, gdzie działa w regionalnych strukturach partii. Przez cały okres międzywojenny Aleksy Bień jest szefem Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS. Angażuje się także w pomoc dla powstańców śląskich. Pod jego kierownictwem działało m.in. biuro werbunkowe dla ochotników.

Przełomowymi dla życia Aleksego Bienia okazały się wybory samorządowe w kwietniu 1925 roku. Socjaliści pokonali w nich rządzącą do tej pory miastem narodową demokrację. Decydującą większość w Radzie Miejskiej zdobyła PPS. Aleksy Bień, mimo młodego wieku - miał wówczas zaledwie 31 lat, został wybrany prezydentem Sosnowca. Prawica takiego rezultatu wyborów przyjęła z entuzjazmem. Lewicowy zarząd Sosnowca szybko opracował 25-punktowy program rozwoju miasta oparty m.in. na rozwoju komunikacji, szkolnictwa, gazyfikacji czy budowie nowych domów i obiektów użyteczności publicznej. Sporą część projektu udało się zrealizować.

- Uruchomiliśmy linię tramwajową, daliśmy koncesję na autobusy w mieście, zaprowadziliśmy wodociągi i kanalizację, zbudowaliśmy dwie szkoły, a dalszych dwóch budowę rozpoczęliśmy, na skutek naszych starań wybudowano zbiorniki wody w Maczkach i Zagórzu - wspominał po latach Bień.

Rządy PPS w Sosnowcu trwały nieco ponad trzy lata. Po kolejnych wyborach, które odbyły się w listopadzie 1928 roku, socjaliści utracili większość w Radzie Miejskiej.
W styczniu 1929 roku Aleksy Bień zrezygnował też z funkcji prezydenta Sosnowca. Został nim kandydat sanacji Józef Marczyński. Po zakończeniu pracy w magistracie Bień objął funkcję szefa Kasy Brackiej Górników. Od 1928 do 1935 roku był też posłem na Sejm RP.

Po wybuchu II wojny światowej Aleksy Bień zostaje członkiem PPS-WRN. Jako że poszukuje go gestapo, przenosi się na Lubelszczyznę, gdzie również działa w szeregach tej organizacji. Od marca 1944 roku aż do końca wojny pełni funkcję najpierw zastępcy delegata, a potem delegata rządu londyńskiego na województwo lubelskie.

Po zakończeniu wojny wyjechał do Krakowa. Nieudane próby reaktywacji przedwojennej Polskiej Partii Socjalistycznej sprawiły, że zapisał się do PPS działającej przy rządzie lubelskim. Wrócił do Zagłębia. W 1947 r. został posłem na Sejm Ustawodawczy. W lutym 1948 r. objął stanowisko dyrektora Ubezpieczalni Społecznej w Warszawie. Już w październiku został jednak zwolniony i wyrzucony z partii. Do pracy wrócił w 1951 roku. Trzy lata później przeniósł się do chorzowskiego ZUS-u, skąd w 1960 roku odszedł na emeryturę. W 1969 roku Komisja Odwołań V Zjazdu PZPR na wniosek Komitetu Miejskiego partii w Sosnowcu "przywróciła" mu członkostwo w partii. Aleksy Bień zmarł w Sosnowcu 8 lipca 1977 roku. Jego grób znajduje się na cmentarzu na Małobądzu.