Zanim przyszły sukcesy, takie jak uhonorowanie Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury, Sebyła zmagał się z sieroctwem, biedą i depresją. Urodził się w Kłobucku w 1902 roku, w rodzinie kierownika miejscowej szkoły. Ale matka poety Henryka z Radłowskich zmarła bardzo młodo, gdy jej syn Władek miał trzy lata, a Stefan dwa. W ciągu kilku miesięcy bracia stracili matkę i dwie młodsze siostry, w tym właśnie urodzoną. Po śmierci matki życie szczęśliwej dotąd rodziny całkowicie się zmieniło.
Ojciec ożenił się z kobietą, która stworzyła chłopcom domowe piekło. Kiedy Stefan trochę podrósł, uciekł z domu. Władysław zajął się nauką.Był świetnym uczniem, pisał wiersze, tęskniąc za matką. Poświęcił jej jeden z najbardziej wstrząsających swoich utworów "O matko, ty uwierzysz, ty zawsze uwierzysz". O macosze powie, że chciałby jej nie znać.
W 1913 roku Władysław rozpoczyna naukę w Szkole Realnej w Sosnowcu. Słynie z wysokiego poziomu nauczania, między innymi dzięki staraniom rosyjskiego pedagoga L.G. Diakonowa. Szkołę jednak założył przemysłowiec Henryk Dietl, który zamierzał tu kształcić fachowców i przyszłych inżynierów. Chociaż Władysław jest wybitnie uzdolniony humanistycznie, świetnie się uczy. W Sosnowcu mieszka przy ul. Zgody 4 i przy Żytniej 22 w dzielnicy Pogoń.
Kiedy wybucha I wojna światowa, niemieccy okupanci zabierają szkole budynek. Sebyła znalazł się ostatecznie w Pierwszym Gimnazjum Męskim Filologicznym w Sosnowcu, późniejszym - od 1922 roku, Liceum Ogólnokształcącym im. B. Prusa. Po odzyskaniu niepodległości szkoła zmienia charakter. Wpływa na to dyrektor Stanisław Trzciński, absolwent polonistyki i filologii klasycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Sebyła ukończył to gimnazjum w 1921 roku. Miał przerwę w nauce,bo jako 17-latek bierze udział razem z kolegami szkolnymi w pierwszym powstaniu śląskim. Dwóch z nich ginie, on przeżył. Nigdy już nie zapomni, czym jest wojna.
Studiuje na politechnice, potem jednak przenosi się na polonistykę Uniwersytetu Warszawskiego. Na studiach sam zarabia na życie, sporo pisze. Dostaje pracę w polskim radiu, szczęśliwie się żeni, rodzi mu się syn Maciej. Napisał dla niego piękną "Elegię dla synka". Debiutował tomikiem wierszy "Modlitwa" w 1927 roku. Do wybuchu II wojny światowej wydaje jeszcze "Pieśni Szczurołapa", "Koncert egzotyczny" i "Obrazy myśli". W 1938 roku otrzymał Złoty Wawrzyn..
Nienawidzi wojen, uważa, że są największym nieszczęściem ludzkości. Kiedy na studiach wzięto go na szkolenia do wojska, skarży się, że od rana do wieczora słucha tylko tego, jak najlepiej zabijać. Publikuje antywojenne wiersze, ma przeczucia katastrofy, apokalipsy, upadku moralnego agresorów. Ale gdy wybucha wojna, walczy w kampanii wrześniowej. Pisze, że nie boi się śmierci: "Wiem, że kiedyś sama odchyli swój płaszcz i weźmie mnie w mrok". Tak się stało.
Trafia do niewoli Armii Czerwonej.
Ostatnie listy pisze do żony ze Starobielska. Martwi się o syna; nie o siebie. Jest spokojny. W kwietniu 1940 roku ginie od strzału w tył głowy, zamordowany w Piatichatkach pod Charkowem.
*KATASTROFA KOLEJOWA W SZCZEKOCINACH - RAPORT SPECJALNY DZIENNIKA ZACHODNIEGO
*ŚLĄZACY I KASZUBI WSPÓLNIE CHCĄ WALCZYĆ O UZNANIE MNIEJSZOŚCI ETNICZNEJ
Jak czytać kolory szlaków turystycznych?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
