Kiedy 10 czerwca 1902 roku car Mikołaj II przyznawał Sosnowcowi prawa miejskie, mieszkało tu już ponad 40 tys. ludzi. Zanim przysiółek Sosnowice (taka była pierwotna nazwa wsi) zaczął się liczyć na mapie, pierwsze kopalnie odkrywkowe już w 1802 roku działały w osadach Sielcu, Dańdówce i Bobrku.
W latach 20. i 30. powstawały huty cynku i żelaza oraz wapienniki i cegielnie. Ich produkcja była jednak niewielka, zaspokajała przede wszystkim potrzeby właścicieli i lokalnej ludności. Miejscowi mieli pracę nie tylko w powstających zakładach i dobrach pańskich. Sporo osób żyło dzięki przygranicznemu przemytowi (za Brynicą był w końcu inny kraj!).
Przełomem w rozwoju był pierwszy parowóz, który wtoczył się na stację Sosnowiec w 1859 roku. Stacja była najważniejsza. Nie jakiś tam niewielki budynek jak w sąsiedniej Dąbrowie, ale prawdziwy Dworzec Warszawsko-Wiedeński z pokojami dla dostojników, zarządem celnym, lokum dla wagonów i parowozów i nawet z obrotowym pomostem.
Linia kolejowa połączyła wieś z Królestwem Polskim, z cesarstwami Prus, Austro-Węgier oraz z Rosją. Na dodatek car wydał niebawem wojnę celną niemieckiemu importowi, dzięki czemu do Zagłębia przyjechali tamtejsi przemysłowcy, wykupując całe osady (od Sosnowca począwszy, na Zagórzu kończąc). Dzięki temu Sosnowiec zaczął się gwałtownie rozwijać.
Dziennik Zachodni / Wybory Losowanie kandydatów
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
