Prezydent Sosnowca zapowiada dalszą walkę o pozostawienie nazwy ronda im. Edwarda Gierka

- Nie czytałem jeszcze uzasadnienia wyroku wydanego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, ale jeśli istnieją jakieś prawne możliwości odwołania się od tej decyzji, będziemy to robić. Uważam, że trzeba wykorzystać wszystkie środki, by zrealizować to, do czego się zobowiązaliśmy. Mieszkańcy w konsultacjach potwierdzili, że jest to dla nich ważne – powiedział nam Arkadiusz Chęciński, prezydent Sosnowca.

Konsultacje w sprawie Gierka

Przypomnijmy, zanim sprawą dekomunizacji nazwy ronda Edwarda Gierka mieli się zająć radni, miasto przeprowadziło konsultacje wśród mieszkańców na ten temat. Kilkanaście tysięcy osób wypowiedziało się, chcąc pozostawienia Gierka jako patrona ronda. Dlatego, to nie Rada Miejska w Sosnowcu zmieniła ostatecznie nazwę ronda, a w grudniu ubiegłego roku zrobił to w specjalnym rozporządzeniu wojewoda śląski Jarosław Wieczorek. Wojewoda uzasadnił decyzję tym, że Gierek był pierwszym sekretarzem Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
Miasto złożyło do sądu administracyjnego skargę na rozporządzenie wojewody, którą właśnie w czwartek 17 maja WSA oddalił.

Był symbolem komunizmu

Sąd uznał że przywiązanie społeczności lokalnej Sosnowca do postaci Edwarda Gierka nie może być powodem upamiętniania go w miejscach publicznych.
- Edward Gierek niewątpliwie był symbolem komunizmu w Polsce - argumentował sąd.
Przypomnijmy. Edward Gierek urodził się w 1913 roku w Porąbce, która od 1975 roku jest dzielnicą Sosnowca. Gdy miał cztery lata, jego ojciec zginął na kopalni Kazimierz. Jeszcze przed wojną wyjeżdżał do Francji i Belgii, gdzie pracował jako górnik. W latach 1952-1970 był szefem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Katowicach, a w latach 1970-80 I sekretarzem Komitetu Centralnego partii. W 1980 roku został odsunięty od władzy, a po wybuchu stanu wojennego internowany. Zmarł w 2001 roku. Już pośmiertnie został honorowym obywatelem Sosnowca, a także patronem wspomnianego ronda.

Wystawa o Edwardzie Gierku, czyli jasne i ciemne strony PRL-u