Pałac Dietla to ukryta perła architektury w samym sercu Sosnowca. To miejsce warto zobaczyć. Cennik, zwiedzanie 2022

Pałac Dietla to niezwykłe miejsce na mapie Sosnowca. Na wpół zapomniane przez mieszkańców, po latach powolnego popadania w ruinę zyskała nowych właścicieli i powoli odzyskuje dawny blask. Dzisiaj to jeden z najpiękniejszych architektonicznych zabytków miasta, otwarty na zwiedzających i urzekający wnętrzami.

Pałac Dietla usytuowany jest nieopodal centrum miasta, naprzeciw parku Sieleckiego, przy ulicy Żeromskiego 2.

Na poniższej mapie sprawdzisz, jak dojechać do Pałacu Dietla.

Pałac zwiedzać można od maja do grudnia, pod przewodnictwem kustosza, który szczegółowo opowiada o historii pałacu, jego architekturze, wystroju i znajdujących się w nim pamiątkach po rodzinie Dietlów. Zwiedzanie odbywa się w pierwszą i drugą środę każdego miesiąca o godz. 11.00 oraz pierwsza sobota każdego miesiąca o godz. 11.00. Grupy zorganizowane zwiedzać Pałac mogą w dowolnym terminie po wcześniejszym kontakcie telefonicznym pod numerem 602 758 451.

• Cena biletu normalnego: 15 zł
• Cena biletu ulgowego: 10 zł

Historia Pałacu sięga lat 80 XIX wieku, kiedy to na ternie miasta z inicjatywy Henryka Dietla, przemysłowca z Saksonii przybywającego do Sosnowca na zaproszenie cara, powstała przędzalnia wełny czesankowej. Naprzeciw fabryki powstała skromna kamieniczka, będąca pierwszą siedzibą rodziny.

W roku 1890 rozpoczęła się przebudowa domu, a do jednopiętrowego budynku o podłużnym planie dobudowana zostaje neorenesansowa bryła pałacu. Głównym pomieszczeniem zostaje dwukondycyjna sala balowa, w której odbywają się przyjęcia dla zaproszonych gości i bankiety, których gośćmi byli przedstawiciele władzy rosyjskiej i niemieckiej.

Ostatnia przebudowa miał miejsce na przełomie wieków, kiedy to ujednolicono elewację i dobudowano piętro do części północnej. Zrezygnowano wtedy ze stylu neorenesansowego na rzecz neobaroku i neorokoko. Po pożarze dachu w 1900 r., jako element spajający pałac, zaprojektowano wysoki dach z lukarnami, zdobiony attyką z girlandami i wazonami.

W okresie międzywojennym fortuna Dietlów stale powiększała się, a ich zakłady produkowały mundury dla zbrojących się mocarstw Europy. Wtedy powstały też szkoła i kościół ewangelicki przy ulicy Żeromskiego, a także szereg innych budynków użyteczności publicznej na terenie całego miasta, finansowanych przez Henryka Dietla.

Kres temu położył światowy kryzys gospodarczy lat 20 XX wieku. Fabryka zaczęła przynosić straty, a na plan odbudowy majątku zaciągnięto olbrzymi kredyt w złocie pod zastaw przędzalni i pałacu. Niestety plany te nie zostały zrealizowane — pokrzyżował je wybuch II Wojny Światowej. W roku 1944 rodzina Dietlów opuściła Sosnowiec, a pałac przejęty został przez skarb państwa.

Obiekt przez lata popadał w ruinę, by w końcu w połowie lat 90 XX wieku zostać wystawionym na sprzedaż. Zakupu dokonało krakowskie małżeństwo, Ewa i Stanisław Jerzy Kulisiowie. Podjęta pod koniec XX wieku, przez nowych właścicieli kosztowna interwencja remontowo-konserwatorska uratowała pałac, którego istnienie było poważnie zagrożone. W kolejnych etapach prac skoncentrowano się na będącej w dramatycznym stanie konstrukcji obiektu. Wspomniane wyżej szkody górnicze i wstrząsy powodowane przez kolej, a także przez komunikację miejską, spowodowały pękanie, a nawet znaczne przesunięcia ścian. Te niezwykle skomplikowane i kosztowne prace okazały się być jedynie początkiem do wieloletnich prac remontowo-konserwatorskich, które mogły rozpocząć się po naprawie dachu, trzydziestu sześciu stropów, odbudowaniu ścian i kompleksowym osuszaniu, zalewanego przez ponad 10 lat budynku. Najwięcej czasu pochłonęło jednak pieczołowite, konserwatorskie odtwarzanie sztukaterii, fresków, złoconych zdobień i stolarki. Równie wyjątkowo trudnym i kosztownym przedsięwzięciem było przywracanie do czasów świetności ścian, sufitów i mebli, ozdobnej mozaiki parkietowej na powierzchni ponad 120 m2 Sali Balowej oraz ponad 300 metrów kwadratowych w innych pomieszczeniach. Równolegle do przeprowadzanych prac wewnątrz obiektu prowadzony był na zewnątrz skomplikowany remont popękanych ścian elewacji wraz z odtworzeniem zdobień, rzeźb, maszkaronów, oczyszczeniem klinkierowej, ozdobnej cegły budynku oraz odbudową ogrodzenia.

Uroczyste częściowe otwarcie nastąpiło 11 września 2010 roku. Od tamtej pory Pałac spełnia funkcję Centrum Artystyczno-Koncertowego, goszcząc w swoich salach muzyków klasycznych, gości bali i wydarzeń kulturalnych. Wielokrotnie stanowił też scenografię dla filmów historycznych, pojawiając się między innymi w produkcji “Blisko, coraz bliżej” i programach historycznych Bogusława Wołoszańskiego.

O wyjątkowości pałacu stanowią jego wnętrza, pieczołowicie odtworzone i utrzymane w stylach neorokoko, neoklasycystycznym, neobarokowym, empirycznym i secesyjnym. Na szczególną uwagę zasługuje główna łazienka pałacu, z niepowtarzalnymi na skalę światową dekoracjami.