Jacek Siemieński patronem ronda w Zagórzu

Jacek Siemieński urodził się w 1826 roku w Januszowicach koło Opoczna. Ukończył prywatne szkoły w Krakowie, potem studiował na Uniwersytecie Wrocławskim i w Paryżu. Już wówczas angażował się w działalność niepodległościową, biorąc udział w przemycie niedozwolonych wydawnictw przez granicę prusko-rosyjską. Niedługo potem zaczął inwestować w przemysł górniczy na terenie dzisiejszego Sosnowca. Był właścicielem m.in. kopalń Jerzy (później Niwka-Modrzejów) i Ignacy (później Mortimer). Po śmierci swej ciotki Jadwigi Mieroszewskiej de domo Siemieńskiej oficjalnie został właścicielem majątku w Zagórzu. Już wcześniej w jego ręce przeszedł Klimontów. Jak mówią relacje, nie miał w sobie wiele z dziedzica wyzyskującego chłopów i w znacznym stopniu angażował się w działalność społeczną.

Jacek Siemieński przez cały czas nie zapominał również o działalności patriotycznej. Przez pewien okres był pod obserwacją carskiej policji. Potem zaangażował się w przygotowania do powstania styczniowego. Jego zagórski dwór nieraz był miejscem tajnych spotkań i narad.

Siemieński ostatecznie wyjechał do Lwowa, gdzie objął stanowisko komisarza cywilnego Rządu Narodowego na Galicję Wschodnią. Później pracował w Krakowie, gdzie zajmował się organizacją przerzutu broni z Austrii do Królestwa Polskiego. W 1864 roku wobec zagrożenia konfiskatą swych majątków sprzedał je górnośląskiemu przemysłowcowi Gustawowi von Kramście. Przeniósł się wówczas w rodzinne strony. Mieszkał w Wilkoszewicach, a potem w Żytnie. Również tam realizował swoje pozytywistyczne ambicje. W Żytnie zmarł w 1872 roku.